Her uyanış bir aldanış sanırım içimden çıkıp da konuşamadığım gibi
Görünen yanlarım da yaralı, herkes sorduğuna göre…
Çözülmemiş olayların pençesinde kısılıp kaldım
Aylardan kasımdı.
Sen yoktun düşünür olmuştum hiç gerçekten var edebildim mi seni?
Ya da sen hiç olabildin mi kendin kadar?
Değişen şarkılar denedim de 3.dakikadan sonra sıkılır oldum
Sessizlik zaten öldürücü…
Kısılmak dedim ya anlatılır mı diye düşünüyorum?
Boğuluyorum deyince çözülmüyor anlaşılan, anlatan bu değil çünkü
Kalbimde –ki zaten çok küçük- sürekli çizikler atan bir neşter var sanki kanıyorum
Soluk borumla midem arasında her daim devam eden bir sıcaklık ve rahatsız edici bir şey yemişim hissi
Beyin mi dersin kafa mı düşünce mi adını sen koy,
Orada 35bin makine ayrı ayrı çalışıyor ve hepsi bir diğerinin gürültüsünden huysuzlanıyor
Ve ben vücudumu hareket ettirmek için 5 insan gücünde yoruluyorum.
Değişen insanlar denedim de 4.den sonra sıkılır oldum
Sensizlik zaten öldürücü…
Yazılar yazıyorum
Saçma sapan her kelimeyi bir diğerinin arkasına iliştiriyorum
İliştirdiklerimden bile rahatsız oluyorum ama silmiyorum eskisi gibi
Kalsın diyorum bu da böyle kalsın
Kabullendim sanırım
Benim kendimi terk edişimi kabullendim yani
Ölümü denemek için 5kez düşündüm
Ölememek zaten öldürücü…
28.11.2006
28.11.2006
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder