Sorunsuz zannederdi
Yasadıkça anlamsızlaşan hayatına baktıkça
Gözleri daha bir uzaklara daldı
Gitmekti amaç
Ama şimdi oturduğu bu yerden kalkmaya
Bile mecali yoktu
Dışarı baktığında
Eskiden ne güzel görünürdü
Kaldırım taşları, betonlar,
Adım adım yükselen tepede
Güneşin doğmaya çalıştığı zamanlar
Ya şimdi ne olmuştu?
Unutulur muydu geçmişin çirkinliği?
Acılarının derin izleri?
Ya o geçmişten çıkarmaya çalıştıkça dibe batan varlığı?
Adı vardı aslında
Birileri söyledikçe hatırladığı
Kirlenmeye yüz tutmuş aynasında suratına bakarken
Onu gördü
Unutmaya çalıştığı
Adını yıllardır söylemediği
Sesini bile duymaya gücü olmayan
İçindeki nefretini gördü.
Bastıramadığı gözyaşları süzülürken
Nefes almaya çalışıyordu
Bu bır yanılsama mıydı?
Yoksa gerçekliğin bir görüntüsü mü?
Yatağına koşup yastığa gömüldü
Şimdi hıçkırıklarını duyabiliyordu
Bitsin istiyordu bir yandan da
İyice tüketmek…
Tüketemediği zamanlara da
Küfürle karşılık verirken
Ezdiklerine de acıyordu
Ama en çok kendine
En çok gidenlere
Çoğu zaman gidemediklerine…
19.09.2006
19.09.2006
Neden bir kişi bu kadar acı çeker? Kendisine çok yakın biri hayatını kaybetmediği sürece duygusal açıdan çekilen diğer acılar bana biraz yüzeysel geliyor, ne dersin? Çünkü hayat devam ediyor, insanlar acıların neden olduğu yaraları bir şekilde kapatmak zorunda kalıyor!!! Drama iyi bir şekilde yansıtılmış :) Hilalim sen beni askerlik bitene kadar eleştirmen yapacaksın herhalde :) Dönüşümün muhteşem olmasından kastın buydu sanırım? :)
YanıtlaSilBurak APAYDIN (The border eagle)
Her şeyi yansıtmaya çalışıyorum,kalemim,düşüncelerim yettiği sürece...
YanıtlaSilYorumların çok değerli bu yüzden çok teşekkür ederim Burakcım =)
Valla bloğun verimliliği arttı benim sayemde :) Toplam sayfa görünümüne bak 2132 olmuş, artık en çok izlenen bloglardan birisin :) Sen yaz böyle güzel şeyler ben yorumlarım :) Yazılara devam canım :)
YanıtlaSil